Aflevering 0

Ik had het gezegd, dus dan moet ik het doen

Nee, dit is geen ‘pilot’ om me in te dekken voor als het niets werd. Zie het als een verwijzing naar de Outlaw 41, die geen nummer 1 kende, maar een nummer 0. Niet een 100% doordachte verwijzing, trouwens. Want het is niet de bedoeling dat dit de beste aflevering ooit wordt. Dat zal altijd de volgende editie zijn!

Versplintering en verwatering van social media
De laatste ontwikkelingen rond Elon Musk hebben schijnbaar voor een vertrek van veel Britse X’ers gezorgd. En een toename van BlueSky-gebruikers. Het resultaat: vergelijkbare online gesprekken als pakweg een jaar geleden toen BlueSky in Nederland opkwam. Mijn inschatting is een variant op een Mastodon-observatie van Michel van Baal: niet alleen is het ‘ouwe Twittergevoel’ voorgoed verdwenen. We zijn in een fase van versplintering van social media gekomen: op LinkedIn, BlueSky, Mastodon, Threads en ook op X zoeken mensen naar een alternatief voor Twitter. Met als resultaat dat er overal ‘Twittergedrag’ te zien is, wat tegelijkertijd afbreuk doet aan het unieke karakter dat ieder van die kanalen media had. Dat verdwijnt (tijdelijk?) naar de achtergrond.

Deze nieuwsbrief gaat verder onder deze meme

Succesvolle hink-stap-sprong
Het is enigszins een voorbeeld van de versplintering, maar toch anders. Een week of wat geleden schreef Marijn Brokx een artikel op Frankwatching over opinieartikelen. Ik schreef over mijn aanvullende gedachten hierover in een LinkedIn-post. En naast nuttige reacties van o.a. Peter van Boesschoten en Robin Wollenberg onder de post, was er ook Jan-Willem Wits, die op hetzelfde LinkedIn in een eigen bijdrage het stokje overpakte. Bij elkaar een mooie combinatie en nuttige aandachtspunten en ideeën voor als je een opinie-artikel overweegt.

Jaren ‘20-inspiratie voor een Jaren ‘40-boek?
Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt in een trein op station Hollands Spoor het lijk gevonden van een advocaat. Niet zomaar één, maar de belangrijkste juridisch adviseur van de NSB. Een Haagse inspecteur moet onderzoek doen, stuit natuurlijk op obstakels, maar lost de moord uiteindelijk op. Daar gaat Musserts schaduw van John Kuipers over. Een prima, onderhoudend en bijzonder boek. Want zeg nou zelf: het gaat over misdaad tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar niet díe misdaad. Gouden Strop-winnaar in 2023 ook. Het kreeg voor mij alleen een onverwacht staartje…

Afgelopen week beluisterde ik namelijk de podcast Het geheim van Wijsman van Paul Ruigrok en Maartje van de Kamp. Een podcast over een moord. Op een advocaat. In een trein. Op station Hollands Spoor. Daar houden de overeenkomsten met Musserts schaduw overigens wel op. Want deze advocaat werd begin jaren ’20 vermoord. Was geen NSB-adviseur. En de moord wordt niet opgelost. De podcast schetst wel een mooi beeld over de jaren ’20. Over politie-onderzoek toendertijd. En over de schaduwsamenleving als je homoseksueel was.

Kuipers zelf noemt geen link met deze zaak. Maar in deze korte tijdspanne vielen de overeenkomsten mij wel op.

Garbage in = garbage out
Bij AI klopt het echt: garbage in = garbage out. Op het moment dát je input goed op een rij hebt, dan kan er heel veel. Jullie kennen mijn stacks. Inmiddels meer dan 225. Eén van mijn grootste vrezen: in herhaling vallen. Door al mijn Substack-bijdragen in NotebookLM op te voeren, kan ik bij twijfel vrij snel checken of en hoe ik eerder over iets schreef. Het lukt zelfs om ‘in gesprek te gaan’ met deze AI-toepassing. Hoe dat uitpakt, deelde ik al eens op LinkedIn.

Muziek terwijl u werkt
Thuis aan het werk staat op de achtergrond bijna altijd muziek aan. Blijkbaar is dat bij het speakermerk dat ik heb een uitdaging de laatste tijd (er is zelfs een ‘reputatiecrisis’ volgens Adformatie). Aangezien de nieuwe releases op vrijdag bij Spotify mijn muzieksmaak onvoldoende afdekken, vaar ik altijd op de lijst van Metacritic. Waar mijn aha-erlebnis van deze vakantie echter niet bij zat, trouwens.

Ergens ten zuiden van Siljanmeer herkende ik namelijk ineens iets op de Zweedse radio. Het was een aha-erlebnis verpakt als Droste-effect: een nummer in het Zweeds, dat ik kénde uit Nederland: Det läcker van Dina Ögon, dat ik . Begin dit jaar ontdekt dankzij een recensie van Menno Pot in De Volkskrant. En dan voel je je ineens een beetje thuis, door een Zweeds nummer op de Zweedse radio.