Waarom ik het NRC-artikel over Ali Niknam van bunq van afgelopen week inmiddels al een paar keer heb gelezen? Omdat het in eerste instantie een ongrijpbaar artikel is. Is het een interview met de CEO van een fintech die het lijkt te gaan halen? Is het een artikel over organisatiecultuur en grensoverschrijdend gedrag, deels op basis van anonieme bronnen?
Uiteindelijk is het een artikel waar je als lezer zelf de conclusies moet trekken. En dat is eigenlijk wel verfrissend. Want het artikel had volledig tot de gebruikelijke hit piece kunnen worden herschreven: een nieuwe scalp die omhoog wordt gehouden door journalisten.
Maar dit is effectiever, juist omdat je zelf moet nadenken wat je vindt van een directeur die het normaal vindt dat zijn eigen arbeidsethos tot in alle hoeken van de organisaties wordt doorgetrokken, voorbij de persoonlijke grenzen van medewerkers.
Dat maakt dit artikel inderdaad sterk journalistiek met de verantwoordelijkheid bij de lezer. Weg van cancelcultuur en stemmingmakerij.
Ali Niknam heeft inmiddels gereageerd via LinkedIn: https://www.linkedin.com/pulse/achtergrond-bij-nrc-artikel-ali-niknam